راسیستم کلاچبه عنوان یکی از اجزای کلیدی انتقال نیروی خودرو دارای ساختار و اصل کار است که به اختصار می توان به شرح زیر اشاره کرد:
اول اینکه سیستم کلاچ یک قسمت فعال دارد که منبع تغذیه آن است. قسمت فعال شامل فلایویل، صفحه فشار کلاچ و پوشش کلاچ است. فلایویل به میل لنگ موتور متصل است و وظیفه دریافت نیروی تولید شده توسط موتور را بر عهده دارد. صفحه فشار کلاچ و درپوش کلاچ به یکدیگر پیچ می شوند تا ساختاری پایدار تشکیل دهند تا اطمینان حاصل شود که توان می تواند به طور پایدار منتقل شود.
در مرحله بعد، قسمت رانده شده، انتهای دریافت کننده برق استسیستم کلاچ. از یک صفحه محرک و یک شفت محرک (یا یک شفت ورودی انتقال) تشکیل شده است. هنگامی که نیروی بخش فعال از طریق اصطکاک به صفحه محرک منتقل می شود، صفحه محرک محور رانده را به چرخش می راند و سپس برای رسیدن به راندن وسیله نقلیه نیرو را به گیربکس منتقل می کند.
برای اطمینان از اینکه توان می تواند به طور پایدار بین قسمت فعال و قطعه رانده منتقل شود، یک مکانیسم گیره نیز مورد نیاز است. این مکانیسم عمدتاً از یک فنر گیره ای تشکیل شده است که می تواند یک فنر دیافراگمی یا یک فنر سیم پیچ باشد. این فنرها با قسمت فعال می چرخند و به درپوش کلاچ تکیه می کنند تا صفحه فشار را محکم روی فلایویل فشار دهد. به این ترتیب، صفحه محرک بین فلایویل و صفحه فشار می تواند محکم بسته شود تا از تداوم و پایداری انتقال نیرو اطمینان حاصل شود.
در نهایت،سیستم کلاچهمچنین دارای مکانیزم عملیاتی برای کنترل جداسازی و درگیری است. این مکانیزم شامل اجزایی مانند پدال کلاچ، اهرم رهاسازی، دوشاخه آزاد کننده، یاتاقان رها، آستین رها و فنر برگشتی است. هنگامی که راننده روی پدال کلاچ پا می گذارد، این اجزا با هم کار می کنند تا صفحه فشار را از فلایویل جدا کنند و در نتیجه انتقال نیرو بین موتور و گیربکس را قطع کنند. هنگامی که راننده پدال کلاچ را رها می کند، فنر برگشتی صفحه فشار را بر روی فلایویل فشار می دهد تا به انتقال مجدد نیرو برسد.
به طور خلاصه، سیستم کلاچ از طریق کار هماهنگ اجزای مختلف آن، انتقال نیرو و قطع بین موتور و گیربکس را تضمین می‌کند و به خودرو اجازه می‌دهد تا عملیات استارت، تعویض دنده و پارک را به آرامی انجام دهد.
